بررسی اثر بخشی دو الگوی مداخله ای براساس رویکرد یکپارچه گرا ی روان درمانی گروهی ودرمان گروهی شناختی –رفتاری بر نگرش و پیشگیری از عود اعتیاد معتادان مرد مراجعه کننده به کلینیک های ترک اعتیادسطح شهرستان شیروان

هدف:پژوهش حاضر به منظور بررسی دو الگوی مداخله ای بر اساس رویکرد یکپارچه گرای روان درمانی گروهی و درمان گروهی شناختی-رفتاری بر نگرش و پیشگیری از عود معتادان انجام شده است . روش:دریک پژوهش شبه آزمایشی، 45نفر از معتادانی که در کلینیک ترک اعتیاد، دوره سم زدایی را با موفقیت به پایان رسانده بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در 3گروه بررسی شدند.گروه اول در 12جلسه هفتگی 90 دقیقه ای درمان گروهی شناختی-رفتاری و گروه دوم در 12 جلسه هفتگی 120دقیقه ای درمان یکپارچه نگر شرکت کردند و گروه سوم هیچ مداخله ای دریافت نکردند.همه شرکت کنندگان در آغاز پژوهش و پس از اتمام مداخله مقیاس پیش بینی بازگشت و مقیاس نگرش نسبت به مواد را تکمیل کردند و از نظر مورفین ادرار مورد سنجش قرار گرفتند.برای تحلیل داده ها روش های آمار توصیفی،آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون کوواریانس به کار برده شد. یافته ها:تفاوت گروه کنترل و درمان شناختی-رفتاری از لحاظ میزان عود و نگرش معناداربودp<0/05) (.بین دو گروه کنترل و درمان یکپارچه نگر و بین 2 گروه با مداخلات درمانی مختلف تفاوت معنادار مشاهده نشد(p>0/05). نتیجه گیری:درمان شناختی-رفتاری برپیشگیری از عود افراد معتاد موثر است، درمان یکپارچه نگر نیاز به پژوهش بیشتری دارد. کلید واژه: درمان یکپارچه نگر؛ درمان گروهی شناختی-رفتاری؛عود؛اعتیاد.